Wednesday, August 26, 2009

Muzik Tradisional Cina- Zheng






The Zheng, commonly known as Guzheng, (pronounced "Goo-Zheng"), is a plucked string instrument that is part of the zither family. It is one of the most ancient Chinese musical instruments according to the documents written in the Qin dynasty (before 206 BC). Zheng is the forerunner of Japanese koto, Korean kayagum, Mongolian yatag, and Vietnamese dan tranh. Due to its long history, the zheng has been called guzheng or Gu-Zheng where "Gu" stands for "ancient" in Chinese. The guzheng has been a popular instrument since ancient times and is considered as one of the main chamber as well as solo instruments of Chinese traditional music. Since the mid-19th century, guzheng solo repertoire has been growing and evolving towards an increasing technical complexity.

The Chinese character for "zheng" composed of two parts: the upper part means "bamboo" and the lower part is "argue" (see the above character). According to a legend, there was a master of se, 25-stringed zither, who had two talented daughters who love playing the instrument. Now there came a time that the master became too old, and wanted to pass his instrument over to one of them. However, both daughters wanted to have it. The master felt miserable and finally, out of desperate, he decided to split the instrument into two - one got 12 strings, and the other 13. To his amazement, the new instrument sounds mellow and even more beautiful than its original. The happy master gave the new instrument a new name "zheng" by making up the character with the symbolisms representing "bamboo" and "argue". The word "zheng", the name of this instrument, pronounces the same as the word "zheng" which means "argue" or "dispute". The origin of the Chinese character representing this instrument seems to indicate that the early version of the instrument was made of bamboo, which is different from that of today. However, this legendary story, though it might be true according to the origin of the Chinese character for this instrument, should not be taken too seriously.
Zheng (Guzheng) is build with a special wooden sound body with strings arched across movable bridges along the length of the instrument for the purpose of tuning. In the early times the zheng had 5 string; later on developed into 12 to 13 strings in the Tang Dynasty (618 - 907AD) and 16 strings in the Song and Ming dynasty (from the 10th to 15th century). The present day zheng usually has 21-25 strings.
Tuning: The pitch of a given string is determined by the position of the bridge, therefore, Guzheng can in principle be tuned to any desired scales. Traditionally, pentatonic scale is used. The instrumentalist plucks the strings with the right hand and touches the strings with the left hand to produce the desired pitch and create subtle tones and ornaments (see the pictures with Liu Fang playing the Guzheng). Full scale can also be obtained by skilfully applying press on certain strings from the other side of the bridge with the left hand.
techniques: Guzheng player attaches a little plectrum on each finger using a special tape. For traditional repertoires, the instrumentalist mostly uses three fingers of the right hand for plucking whereas the left hand pressing the string from the other side of the bridge to create special tonalities and ornaments. For some contemporary repertoires, both hands are needed to produce complicated harmonies using four fingers of each, which means that even the fingers of the left hand need to ware plectrums. In some cases, one can use cello bow to play on the Guzheng to produce sustained sounds and special effects. One can also use sticks to hit on the strings in the way like a percussion instrument.

Berikut adalah laman web yang merakam pemain 'zheng'

Monday, August 24, 2009

Adat Perkahwinan Tradisional





Pengenalan
Perkahwinan dalam masyarakat Cina merupakan satu titik tolak yang membawa perubahan besar dalam kehidupan mereka. Perkahwinan penting untuk mengekalkan institusi keluarga dan melaluinya keturunan nenek moyang dapat diteruskan daripada satu generasi kepada generasi yang lain. Dalam masyarakat Cina, sesuatu perkahwinan itu dirancang dan diatur sebaik-baiknya. Mengikut kepercayaan mereka juga, pasangan yang berkahwin tanpa mengikut aturan adat dianggap tidak sah. Terdapat dua bentuk perkahwinan yang diamalkan oleh mereka iaitu eksplisit iaitu perkahwinan yang diatur samada oleh ibu bapa atau orang tengah (moi-ngin) dan implisit iaitu perkahwinan di mana kedua-dua lelaki dan perempuan diberi kebebasan untuk memilih pasangan masing-masing. Pada asasnya adat resam perkahwiwan masyarakat Cina merangkumi peringkat merisik, meminang, bertunang dan majlis perkahwinan.
Merisik
Adat merisik dijalankan untuk mengetahui latar belakang gadis yang dihajati. Masyarakat Cina terlalu mengambil berat tentang nama , keturunan, peribadi, watak dan tingkah laku si gadis. Ciri-ciri ini penting untuk mewujudkan perkahwinan yang berkekalan. Cara merisik terpulang kepada ibu bapa kerana pada lazimnya ibu bapa pihak lelaki akan menanyakan kenalan dan rakan taulan yang kenal dengan keluarga si gadis. Sebahagian masyarakat Cina lebih gemar mengadakan perbincangan tersebut di restoran-restoran dengan disertai saudara mara lain. Tradisi makan bersama ini amat penting dalam masyarakat Cina kerana ia dapat mengeratkan perhubungan di antara kedua belah keluarga. Perbincangan ketika merisik adalah berkenaan perkara-perkara umum terutama tentang latar belakang keluarga dan asal keturunan.


Meminang
Setelah kedua-dua pihak berpuas hati dengan latar belakang keluarga masing-masing adat meminang akan dijalankan. Seorang wakil dipilih untuk berkunjung ke rumah si gadis bagi membincangkan perkara-perkara berkaitan perkahwinan. Ibu pengantin pengantin perempuan pula akan berbincang dengan wakil tersebut berkenaan jumlah mas kahwin, peruntukan meja dalam jamuan makan dan memilih hari yang paling sesuai. Pihak lelaki tidak akan tawar menawar kerana bimbang akan menjatuhkan maruah. Segala ketetapan yang telah dipersetujui, diberitahu kepada kedua ibu bapa pihak lelaki. Ibu bapa pihak lelaki akan berbincang dengan anaknya untuk menyediakan segala permintaan daripada pihak perempuan.. Setelah kedua-dua pihak sudah saling mengenal dan bersetuju untuk berkahwin, barulah adat bertunang dijalankan.



Bertunang
Hari pertunangan dilakukan berdasarkan kalendar Cina dan ia hendaklah bersesuaian dengan bintang kelahiran kedua pasangan tersebut. Khidmat tukang tilik digunakan untuk penetapan tarikh tersebut berpandukan kepada sebuah buku iaitu Toong-Su. Ini penting kerana jika dilakukan pada waktu yang tidak sesuai dipercayai akan ditimpa bencana dan perkahwinan akan menghalami kegagalan. Pada masa inilah bakal pengantin lelaki berkunjung ke rumah perempuan untuk menunaikan permintaan. Upacara bertukar cincin dilakukan mengikut masa yang ditetapkan . cincin disarung di jari manis kiri oleh kedua-dua bakal pengantin sehingga hari perkahwinan. Bagi membukitkan persetujuan, gadis berkenaan akan menyerahkan sekeping kertas merah atau nyen-sang yang tertulis nama gadis, umur dan tarikh lahirnya yang didapati daripada tukang tilik. Setelah nyen-sang diterima, pihak lelaki akan mengadakan persediaan. Nyen-sang kepunyaan si gadis pula akan diberi kepada tukang tilik bersama-sama maklumat yang sama tentang dirinya. Tukang tilik akan menghitung hari dan masa yang sesuai berdasarkan kedua-dua nyen-sang dan dicatat pada sehelai kertas merah yang dinamakan nyik-kor. Ketika menentukan hari yang sesuai, tukang tilik membuat ramalan berdasarkan tahun kelahiran kedua pasangan. Setelah mendapat tarikh dan masa yang sesuai, tukang tilik akan menyediakan dua keping nyik-kor dan diberikan kepada lelaki dan perempuan yang hendak berkahwin. Nyik-kor tersebut mengandungi peraturan-peraturan dan adat-adat yang perlu diikuti oleh kedua bakal pengantin merangkumi adat-adat tertentu.
Hantaran dan mas kahwin lazimnya diberi semasa upacara bertukar cincin perkahwinan atau pada hari lain seperti hari istiadat perkahwinan yang diadakan di Pejabat Pendaftaran Perkahwinan. Di antara hantarannya ialah sebentuk cincin emas, sepersalinan pakaian, kain dan wang tunai. Sekiranya pihak lelaki tidak menyediakan barang hantaran yang cukup kepada pengantin perempuan, sejumlah besar wang tunai akan diberi. Beserta dengan penghantaran mas kahwin, keluarga pengantin perempuan diberitahu tarikh perkahwinan dan rundingan akan dibuat dengan pengantin perempuan. Dalam masyarkat Cina, semakin besar mas kahwin yang diberikan, semakin tinggi martabat dan kedudukan pihak lelaki.


Majlis Perkahwinan


Hari perkahwinan akan dilangsungkan setelah setahun bertunang atau mengikut tempoh yang dipersetujui oleh kedua belah pihak. Sebelum tiba hari perkahwinan sekiranya terdapat kematian di kalangan ahli keluarga bakal pengantin, perkahwinan itu mesti ditangguhkan pada tahun hadapan ataupun selama seratus hari. Adalah tidak manis mengadakan perkahwinan sewaktu orang lain sedang berkabung kesedihan. Pada hari perkahwinan tersebut pengantin perempuan dan lelaki dihias indah. Masyarakat Cina pada masa dahulu memakai pakaian pengantin yang diperbuat daripada kain sutera dan disulam benang emas. Kemudian setiap pakaian dihias dengan pelbagai aksesori. Baju pengantin sebaik-baiknya bewarna putih, merah atau kuning. Adalah dilarang memakai baju hitam, biru dan kelabu kerana dipercayai warna-warna tersebut melambangkan kematian dan kesedihan.




Berikut adalah website yang merakamkan segala upacara:

http://www.56.com/u14/v_NDMzOTU3MDc.html







Seterusnya pengantin lelaki akan bertandang ke rumah pengantin perempuan dan pada masa itulah pengantin lelaki dan perempuan akan duduk bersama buat kali pertama. Mereka akan diiringi oleh pengiring masing-masing. Seterusnya pasangan pengantin akan didudukkan di atas pelamin yang telah disediakan di ruang tamu. Selepas acara bersanding, pasangan pengantin akan dibawa bertemu ahli keluarga masing-masing. Pengantin lelaki akan memperkenalkan keluarga dan sauadara maranya kepada isterinya dan ini begitulah sebaliknya di samping itu juga kedua pengantin akan meminta restu daripada keluarga mertua masing-masing. Dalam masyarakat Cina juga, upacara meminum teh sangat penting dan masih diamalkan. Ia merupakan tradisi masyarakat Cina yang mempunyai maksud yang tersendiri. Adat ini melambangkan penerimaan pasangan pengantin terutamanya si isteri dalam keluarga si suami di samping bertujuan untuk mengeratkan hubungan kekeluargaan. Dalam upacara ini pasangan pengantin akan memberi teh yang disediakan kepada saudara mara pihak lelaki. Walau bagaimanapun adat bersanding dan upacara minum teh ini sudah kurang diamalkan oleh masyarakat Cina hari ini.


Kemuncak upacara perkahwinan masyarakat Cina ialah pada sebelah malam iaitu jamuan makan. Jamuan makan ini diadakan secara besar-besaran samada di rumah, dewan, atau restoran. Tetamu-tetamu yang datang akan membawa ang-pau sebagai hadiah kepada pasangan pengantin. Pada masa yang sama kedua pengantin akan cuba mengenali dan beramah mesra dengan ahli keluarga kedua belah pihak. Akhir sekali, sebagai bukti perkahwinan, pasangan pengantin akan menandatangani dua pucuk surat perkahwinan iaitu Keat Foon Ching Su di hadapan beberapa orang saksi.


Pada hari ini masyarakat Cina kurang mengamalkan adat perkahwinan secara tradisi sebaliknya menjalankan perkahwinan secara sivil iaitu dengan mendaftarkan perkahwinan di gereja, terutamanya di kalangan mereka yang beragama Kristian.

Saturday, June 27, 2009

Something about me

Tee Chai Soon, form 5Amanah
i am 17th year old
the last year stay at this school,
SMK Sultan Abdul Samad
Time is past in a moment
the 5 year for study in this school just left among 5 month
5 month ago, i would say goodbye to our classmates, teachers, and others
After this, everybody will berpisah and go toward their own way le
Just appreciate this a few month, friends
i hope we can meet again after tamat pengajian
keep in touch!!
Our civil teacher,
puan Muzaiyanah
she just teach our class a few month
but our class sangat mesra with her
This is the last folio for us to do in this secondary school
The End